Atrakcje białowieskie
Towarzystwem dla pustelnika są pszczoły, motyle, żaby, bociany, cisza przyrody i spokój. Na terenie skitu napijemy się także wody z źródełka, możemy kupić ekologiczny prawdziwy miód pszczeli oraz zobaczyć eksponat w postaci dużego meteorytu.
Warto również zobaczyć Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy. Zbudowana jest ona z czerwonej cegły wyrabianej na miejscu. Świątynie wieńczą dwie kopuły - pod jedną znajduje się dzwonnica. Ikonostas, sprowadzony z Petersburga, wykonany jest z chińskiej porcelany. Obecnie jest to jedyny taki zabytek w Polsce. Prace przy budowie ukończono w 1897 roku, przed wizytą w Białowieży cara Mikołaja II.
W okolicy znajduje się także Kościół pw. św. Teresy. Przed jego powstaniem nabożeństwa odprawiane były w kaplicy zlokalizowanej w dawnym pałacu carskim. W 1927 roku rozpoczęto budowę kościoła zaprojektowanego przez warszawskiego arch. Borysa Zinserlinga; świątynię konsekrował abp. Metropolita Wileński Romuald Jałbrzykowski 15.10.1934 roku. W latach 70. minionego wieku wprowadzono tu wiele elementów „korzenioplastyki”. W 2007 roku zainstalowane zostały 17-głosowe organy pochodząc z Norymbergi.
Były Pałac Carski- wybudowany w latach 1889-1894 na życzenie cara Aleksandra III. Stał w najwyższym miejscu w Białowieży nad rzeką Narewką, między dwoma stawami z wysoką groblą. Posiadał dwuspadowy dach, na wschodniej i zachodniej stronie miał wieże, małą i dużą. Na dwóch kondygnacjach i podpiwniczeniu znajdowało się około 120 pomieszczeń. Po śmierci cara Aleksandra III w 1894 roku, na jego miejscu zasiadł syn Mikołaj II. Często odwiedzał dzieło jego ojca i polował w puszczy. W roku 1895 zaczęto zakładać park w stylu angielskim. W tym samym roku blisko pałacu oddano do użytku cerkiew dla rodziny carskiej i innych prawosławnych w Białowieży. W 1904 wzniesiono dom dla marszałków dworu i funkcjonariuszy polowań carskich. W roku 1897 została do Białowieży doprowadzona kolej. Następnie powstała droga z Białowieży do Prażan ( na Białorusi), a później z Hajnówki do Bielska Podlaskiego. Przed I wojną światową kierownikiem pałacu i parku pałacowego był Otto Renke. Wydawane były wtedy zezwolenia na zwiedzanie pałacu. Opustoszały po wojennych zawieruchach pałac odrestaurowano w 1922 roku dla powiatu białostockiego i później dla prezydenta Ignacego Mościckiego. Jedną z sal zamieniono na kaplicę rzymskokatolicką, która funkcjonowała do 1934 roku. W lewym skrzydle urządzono muzeum puszczańskie i założono bibliotekę naukową. W latach 1929-1936 mieściła się tu państwowa szkoła dla leśniczych. Później zorganizowany został szpital i ośrodek naukowy prowadzony przez sowietów. Prowadzono tam badania nad florą i fauna. W nocy 16 na 17 lipca 1944 roku Niemcy podpalili pałac. Do dzisiaj została brama wjazdowa do jego części kuchenno-gospodarczej. Zachowały się wszystkie budynki towarzyszące położone na terenie parku przypałacowego. Wyjątkiem jest spalony w 1962 roku dom świecki i rozebrana w 1978 roku elektrownia.
Park Pałacowy o powierzchni 50 ha należy do dawnego kompleksu pałacowego, został założony na przełomie XIX i XX w. Głównym obiektem znajdującym się na terenie parku był pałac carski, który spłoną w 1944 r. Dziś znajduję się tu dyrekcja Parku, Muzeum Przyrodniczo-Leśne, pokoje gościnne. Jest tam także grobla przecinająca dwa stawy, na której znajduję się obelisk upamiętniający polowanie Augusta III Sasa z 1752 roku – to najstarszy zabytek w Białowieży.
Muzeum Przyrodniczo-Leśne prezentuje przyrodę i historię Puszczy Białowieskiej. Jest rozmieszczone na dwóch poziomach. Można tu zobaczyć życie pod ziemią w lesie, ssaki kopytne i drapieżne oraz ptaki i grzyby. Ekspozycję stałą można oglądać indywidualnie lub grupowo z przewodnikiem lub audio-przewodnikiem. Czas zwiedzania to około 1 godz. Muzeum to także stale zmieniające się wystawy czasowe, wieża widokowa oraz kiosk z pamiątkami. Jest ono bardzo nowoczesnym obiektem, a zarazem najstarszym w polskich parkach narodowych i najstarszym czynnym muzeum w województwie podlaskim. Jego tradycje sięgają okresu międzywojennego.
